“Faciə bizi tərk etdi” – Elmaddin Suleymanov

01: Alo, mən ölmək istəyirəm 02: Sən niyə bu qədər kədərlisən? 03: Aglaya İvanovna 04: Sevgisizlik 05: Mərhəmət 06: Kafkaesk Bakı Payızı 07: De te fabula narratur 08: Natürmort 09: Əlvida, Roma 10: Nostalgiya […]

“Lenin Varşavada” – Elmaddin Suleymanov

Jacques Lacanın, 1917 – böyük sosialist inqılab tarixçəsini ehtiva edən, Lenin və Krupskaya haqqında xeyli provokativ anekdotu mövcuddur. Lacanın bir teoriyasına əsasən, həyat daxilində hekayəyə təsadüf edən bütün epizod və anlar – hətta məktublar belə – mütləq halda bir ad (bir anlam) daşımalıdırlar. Lacan qısaca ifadə edirdi ki, sənət əsəri, sənətin adını axtarmalı, ad – […]

“Ölü Küləklər Şəhəri” – Elməddin Süleymanov

K. Qatar səyahəti, sadəcə, bütün gecə çəkməsinə baxmayaraq, ona elə gəlirdi ki, bu, onun həyatından illəri alıb aparmışdı… Xatırlayırdı… həmişə belə olmuşdu əslində, kupelərdə yerləşən qəhvəyi rəngli taxta yataqlarda istədiyi kimi yatmağı bacarmırdı; bu səyahətlərin ən pis tərəfi deyə fikirləşirdi, yuxunun yarımçıqlığıdır. İnsan həyatla yuxunu yol boyunca dəfələrlə qarışdırır… Bu səbəblə də bədəni bir xeyli […]

“Neden Beşiktaş” E. Süleymanov

Yaşamda bazı sebeplerin anlamı yoktur; ya da bazı anlamlar vardır, senden ona bir sebep uydurmanı beklemez. Oradadır o. Hep oradaydı… İsa Zeytin dağının eteklerinde hüzünlenir, ağlar, gözyaşlarını siler ve “Tanırdan insana – yaşamda en az bir kez doğru zaman, doğru mekan lütfu vardır…” der. İnsan o “an”ı tesadüfle bulabilir; belki de o “an”ın kendisi – […]

Elməddin Süleymanov: “Anton Çexov”

Anton Pavloviç Çexov arvadı olaraq tibbi, məşuqəsi olaraq isə ədəbiyyatı görürdü… Bu məşhur frazasından çox zaman sonra – bugünlərdə – mən onu başa düşür, Çexovvari anekdotuyla razılaşıram: Çexov tibbdən sıxıldığı vaxtlarda (boşboğaz və bezdirici arvadlarınızı xatırlayın!) məşuqəsinə qaçır, onun sinəsi üstdə hüzuru tapırdı… Bir sevgilinin vəya məşuqənin sinəsi, eşqin vətənidir… Məşuqəyə böyük həzzlə hekayələrini nəql […]